como nun filme ianqui,
vestiríame de traxe que me quedaría enorme e non sabería combinar co calzado,
faría o pinzo un pouco ante ti nunha desgraciada sucesión de malas sortes
(correría diante dun can que me tenta trabar
porque primeiro me caeu a hamburguesa por riba do traxe enorme,
logo que me librara del metería a pataza nun estanque en central park
tentando limpar a graxa do descombinado traxe
e irrisorio esforzariame en convencerte de que non molesta unha perna enchoupada
e sentariamos nun banco e contariache sen nervos cincuenta
anécdotas lindas da miña vida).
coa mestura de simpatía, mágoa e curiosidade que che criarasó tería que levarte ao cinema e alongar a noite en paseos por rúas baleiras de todoe máis logo levariasme onde ti morares e teimarías en que quitase o malditomaldito traxee sería o final,viviriamos felicese papariamos hot dogs na paz do consumojosep renau: por que é que está tan desacougada esta xente?